246) Trzynaste przykazanie – to dokonanie wybawienia dla swojego syna, aby związać go z życiem (pikuda tleisar, le’me’abad purkana li’brei le’kaszra leih ba’chajjin). Są dwaj wyznaczeni – jeden od życia, a drugi od śmierci, i stoją nad człowiekiem (de’trein memanan ninhu, chad de’chajjin we’chad de’mota, we’kajamin alei de’bar nasz). A gdy człowiek wykupuje swojego syna, ta miara śmierci jest od niego odkupiona i nie może już nad nim panować (we’kad jifrok bar nasz li’brei, mida de’ha’hu mota parik leih, we’la jachil le’szaltaa aleih). I ta tajemnica to: „I widział Elohim wszystko, co uczynił” – ogólnie (we’raza da: wa’jire Elohim et kol aszer asa, bi’khlal). „I oto było dobre” – to anioł życia, „bardzo” – to anioł śmierci (we’hine tow, da malach chajjin; me’od, da malach ha’mawet). I dlatego przez to wybawienie umocnił się ten od życia, a osłabł ten od śmierci (we’al da, be’ha’hu purkana itkajjem da de’chajjin, we’itchalash ha’hu de’mavet). Przez to wybawienie człowiek nabywa życie, jak jest powiedziane, a ta strona zła odpuszcza mu i nie trzyma się go (be’purkana da, kane leih chajjin, ke’ma de’itmar, we’ha’hu sitra bisa szewak leih, we’la achid bei).
Sulam
246) Trzynaste przykazanie – dokonać wykupu syna, umacniając jego związek z życiem. Ponieważ są dwa anioły-opiekunowie – jeden odpowiada za życie, drugi odpowiada za śmierć. I przebywają nad człowiekiem. I kiedy człowiek wykupuje swojego syna, wykupuje go z rąk opiekuna odpowiedzialnego za śmierć. I wtedy ten nie ma nad nim władzy, jak powiedziano: „I zobaczył Stwórca wszystko, co stworzył” – ogólnie, „i oto było dobre” – to anioł życia, „bardzo” – to anioł śmierci. I dlatego, dzięki temu wykupowi, umacnia się anioł życia i osłabia się anioł śmierci. Dzięki temu wykupowi zyskuje dla niego życie. I strona zła odstępuje od niego i nie przylega do niego.
Można wywnioskować ze słów: „I zobaczył Stwórca wszystko, co stworzył, i oto było bardzo dobre”. „I oto było dobre” – to anioł życia, „bardzo” – to anioł śmierci. Ponieważ wtedy, szóstego dnia początku stworzenia, z pojawieniem się litery „hej ה” w słowie „szósty (ha-sziszi השישי)”, światy bardzo się wywyższyły. Zeir Anpin wzniósł się do miejsca Arych Anpina, a Nukwa – do miejsca Aby we-Imy, i wtedy Adam Riszon osiągnął doskonałość mohin de-chaja. I dzięki temu anulowała się siła anioła śmierci. I on, poza tym, jeszcze otrzymał osłodzenie we właściwości „bardzo”, jak to będzie na końcu naprawy, gdy „unicestwi On śmierć na zawsze”. Właśnie na to wskazuje znaczenie słów: „I oto było dobre” – to anioł życia, „bardzo” – to anioł śmierci.
Dlatego teraz, po złamaniu zakazu Drzewa Poznania, światy już się tak nie wywyższają w piątej godzinie przeddzień szabatu, z pojawieniem się litery „hej ה” w słowie „szósty (ha-sziszi השישי)”. I dlatego tam potrzebne jest szczególne przykazanie, aby wywołać w sobie gotowość i siłę za wszelką cenę przyjąć światło chaja w dzień szabatu. I to – przykazanie wykupu pierworodnego syna, ponieważ dzięki temu wykupowi umacnia się anioł życia i osłabia się anioł śmierci. I tak jak z Adamem Riszonem dokonał tego sam Stwórca, gdy z pojawieniem się „hej ה” w słowie „szósty (ha-sziszi השישי)” anioł śmierci stał się właściwością „bardzo dobre”, tak samo działa siła tego przykazania – „wykupu pierworodnego”.
Lecz jeszcze nie ostatecznie, jak to było wówczas, gdy anioł śmierci nie miał już żadnej siły. Ponieważ teraz, w wyniku wykonania przykazania wykupu pierworodnego, można jedynie osłabić anioła śmierci, ale nie usunąć go całkowicie. Ponieważ dzięki temu wykupowi zyskuje on życie. I strona zła odstępuje od niego i nie przenika już do niego. To znaczy po tym, jak całkowicie oczyścił się dzięki temu przykazaniu, nie ma już żadnego przenikania do niego sił zła, które weszły w ciało (guf) z powodu wykroczenia przeciwko zakazowi Drzewa Poznania, i wtedy może wykupić swoje życie – to znaczy mohin de-chaja szabatu. Ponieważ już całkowicie oczyścił się od strony zła, wchłoniętej w jego ciało wskutek złamania zakazu Drzewa Poznania. I dlatego pojawiła się w nim gotowość do przyjęcia mohin szabatu.