269) Czterdzieści pięć rodzajów odcieni świateł podzieliło świat (be-arba-in we-chamesz gawwanej zinej nehorin, itpelig alma). Siedem z nich dzieli się na siedem otchłani (sziwa mitpallgin, le-sziwa tehomin), każde z nich uderza w swoją otchłań, a kamienie toczą się w otchłani (kol chad batasz bi-tehoma dilej, we-awanin mitgall galin be-go tehoma). I to światło wnika w te kamienie i przewierca je, i woda z nich wypływa (we-ajel hahu nehora, be-inun awanin, u-nekaw lon, u-maja nafku be-ho). I każdy z nich spoczywa nad otchłanią, i osłania obie strony (we-szakin kol chad we-chad, al tehoma, we-chaf ja le-trejn sitrin).

Sulam

269) Czterdzieści pięć (MA) barw i różnych świateł różni się w świecie, to znaczy w Nukwie Zeir Anpina. Wyjaśnienie: Bina nazywa się MI, a Nukwa nazywa się MA. MI oznacza górną krawędź nieba, MA – dolną krawędź nieba. Nukwa nazywa się MA (מה – 45), co wskazuje na brak w niej pięciu ostatnich bram z pięćdziesięciu (MI – מי) bram Biny, i posiada ona tylko czterdzieści pięć (MA – מה) bram.

Pięćdziesiąt bram Biny to pięć sfirot Keter, Hochma, Bina, Tiferet i Malchut (KaHaB TuM), z których każda składa się z dziesięciu. Jest to pięć pełnych parcufów, obłaczających jeden drugi. Jednak Nukwa posiada tylko połowę swojego parcufa Malchut, to znaczy od haze i wyżej, a dolnej połowy parcufa Malchut, od haze i niżej, nie ma. Uważa się więc, że posiada czterdzieści bram czterech parcufów Keter, Hochma, Bina i Tiferet oraz pięć bram parcufa Malchut, od haze i wyżej, co razem daje tylko czterdzieści pięć (MA – מה) bram, ponieważ brakuje jej dolnej połowy parcufa Malchut.

Wiadomo również, że cztery sfiry Hochma, Bina, Tiferet i Malchut (HuB TuM) odpowiadają czterem kolorom: białemu, czerwonemu, zielonemu i czarnemu. „Czterdzieści pięć (MA) barw i różnych świateł różni się w świecie, to znaczy w Nukwie” – ponieważ brakuje jej pięciu dolnych barw. Powiedziano także: „różnych świateł”, ponieważ również dziesięć Keterów jest zawartych w tych czterdziestu pięciu (MA) światłach, a Keter znajduje się ponad wszystkimi barwami. I o Keterach powiedziano „różne światła”, ponieważ nie są one zawarte w zbiorze barw.

Ale przecież powiedziano, że Nukwa posiada czterdzieści dziewięć bram i brakuje jej tylko jednej bramy, Malchut de-Malchut. Dlaczego więc tutaj ma tylko czterdzieści pięć (MA) barw i różnych świateł i brakuje jej pięciu właściwości? Ponieważ dwie główne właściwości Malchut to dziewięć pierwszych sfirot w niej i sama Malchut. Dziewięć pierwszych sfirot uważane jest za miarę miłosierdzia, ponieważ pochodzą z włączenia w nią wyższych właściwości, które nie są jej własnymi. Natomiast Malchut w niej uważana jest za miarę sądu, ponieważ jest to jej własna właściwość, nad którą miara sądu panowała już od pierwszego skrócenia. I parsa przechodząca w miejscu haze każdego parcufa jest wynikiem podniesienia Malchut z końca tego parcufa do jego haze[1]. Dlatego dolna połowa każdego parcufa uważana jest za właściwość jego Malchut, ponieważ Malchut w parsie nad nią panuje.

W ten sposób od haze i niżej parcufa Malchut w niej można uznać za jej pięć dolnych sfirot, które stanowią dwie trzecie Tiferet oraz Necach-Hod-Jesod-Malchut (NeHIM). Dlatego powiedziano tutaj, że brakuje jej pięciu odcieni świateł. Można je także uznać za jedną sfirę, ponieważ Malchut de-Malchut panuje w miejscu parsy w haze, i wszystkie te pięć sfirot stanowią jedność.

Dlatego powiedziano, że brakuje jej tylko jednej bramy. W ten sposób wyjaśniono, że w parcufie Malchut znajduje się tylko czterdzieści pięć świateł z pięciu parcufów Keter, Hochma, Bina, Tiferet i Malchut (KaHaB TuM), które obłaczają się nawzajem, ponieważ w jej piątym parcufie brakuje miary sądu, to znaczy pięciu sfirot Tiferet-Necach-Hod-Jesod-Malchut (TaNHIM) od haze i niżej, i znajduje się tam tylko miara miłosierdzia, która jest od haze i wyżej. Natomiast Bina posiada pięćdziesiąt bram, ponieważ miejsce od haze i niżej jej piątego parcufa również uważane jest za właściwość miłosierdzia, gdyż Bina w całości jest miarą miłosierdzia. Tak samo Zeir Anpin, ponieważ miara sądu pierwszego skrócenia powstała jedynie w Malchut.

I wiedz, że celem przedstawionego artykułu jest precyzyjne wyjaśnienie miejsca grzechu Adama Riszona w odniesieniu do Drzewa Poznania, a także istoty kuszenia przez węża. Dlatego na początku artykułu ogólnie opisano miejsce braku w Malchut, to znaczy brak dolnej połowy jej parcufa Malchut, oraz że posiada ona jedynie czterdzieści pięć barw i różne światła. Następnie wyjaśnia się, że w Zeir Anpinie pięćdziesiąt właściwości światła jest w doskonałości, ponieważ pięć jego parcufów Keter, Hochma, Bina, Tiferet i Malchut (KaHaB TuM) znajduje się w doskonałości, a nawet w jego parcufie Malchut jest dziesięć sfirot, ponieważ posiada Malchut należącą do obu stron – strony miłosierdzia, znajdującej się powyżej haze, oraz strony sądu, znajdującej się poniżej haze.

A następnie wyjaśnione zostają szczegóły budowy Nukwy oraz porządek dokonywania jej ziwugu z Zeir Anpinem, a we wszystkich szczegółach rozpatrywane są konsekwencje wynikające z braku miary sądu w jej parcufie Malchut. I stąd już wyjaśnia się, do jakiego miejsca odnosi się grzech Drzewa Poznania.

Siedem sfirot dzieli się odpowiednio na siedem otchłani, z których każda uderza w swoją otchłań. Wyjaśnienie: Zeir Anpin nazywa się „siedem” lub „siedem niższych”, to znaczy sfirot Hesed-Gwura-Tiferet-Necach-Hod-Jesod-Malchut (HaGaT NeHIM), ponieważ nawet w czasie gadlutu, kiedy osiąga sfirot Hochma-Bina-Daat (HaBaD), nie są one prawdziwym GaR, lecz jedynie jego HaGaT, które stały się właściwością HaBaD. W ten sposób, chociaż w gadlucie posiada dziesięć sfirot, w rzeczywistości są to jedynie siedem sfirot HaGaT NeHIM, tylko że HaGaT jego stały się właściwością HaBaD, a NeHI – właściwością HaGaT, i pojawiły się u niego nowe NeHI, co daje dziesięć sfirot.

Wiadomo również, że porządek wychodzenia każdego stopnia jest taki, że wyższe światło, zawierające dziewięć sfirot, uderza w ekran w Malchut i podnosi odbite światło, obłaczające wyższe światło od dołu do góry, i uważa się je za dziesięć sfirot rosz stopnia. A następnie ekran w Malchut obraca się, i dziesięć sfirot światła prostego i odbitego w rosz rozprzestrzeniają się od góry do dołu w guf.

Siedem sfirot HaGaT NeHIM Zeir Anpina dzieli się odpowiednio na siedem otchłani, ponieważ włączają się one nawzajem w siebie, i wychodzi siedem parcufów HaGaT NeHIM, z których każdy posiada siedem sfirot HaGaT NeHIM. W ten sposób w każdym z parcufów znajduje się właściwość Malchut, nazywana otchłanią. Z nich powstaje siedem sfirot Malchut, nazywanych siedmioma otchłaniami. Każda z nich uderza w swoją otchłań, w Malchut, i podnosi siedem sfirot odbitego światła, obłaczających dziesięć sfirot światła prostego, i są one nazywane dziesięcioma sfirot rosz.

A następnie kamienie, to znaczy ekrany znajdujące się w tych siedmiu Malchut, obracają się w Malchut, czyli zwracają się, aby świecić od góry do dołu. I światło wchodzi w te kamienie, w ekrany, przebijając je, i woda wypływa przez te otwory. I zwrócenie światła do świecenia od góry do dołu porównuje się do przebijania przez to światło ekranu, który przeszkadza jego rozprzestrzenieniu się w dół, i wody opadają i zanurzają się – każda w swojej otchłani.

Wyjaśnienie: Otchłań każdego z nich, to znaczy Malchut, rozprzestrzenia się ze swojego poziomu i wchodzi w dziesięć sfirot od góry do dołu. I wody, to znaczy światło, opadają, zanurzając się w nich, aż osiągną ich Malchut i tam światło się kończy. I ten ekran zakrywa obie strony otchłani, to znaczy Malchut – stronę Hesed tej Malchut, znajdującą się w miejscu od jej chaze i wyżej, oraz stronę miary sądu tej Malchut, znajdującą się w miejscu od jej chaze i niżej. I dlatego Zeir Anpin posiada pięćdziesiąt rodzajów świateł, natomiast Nukwa, której brakuje strony miary sądu, posiada tylko jedną stronę, Hesed, znajdującą się od chaze i wyżej. I dlatego ma ona tylko czterdzieści pięć rodzajów świateł. W ten sposób wyjaśniono porządek stworzenia Zeir Anpina, który znajduje się po obu stronach Malchut.

270) Woda wypłynęła przez te otwory, a światło weszło i uderzyło w cztery strony otchłani (nafku maja be-inun nukwin, we-aal nehora u-batasz le-arba sitrej tehoma). Każde światło zawiera się w pozostałych, przechodzi i świeci jako jedno (mitgalgala nehora ba-chawertah, we-iar u be-chad). I dzieli wody (u-falgin majin).

Sulam

270) A teraz przedstawiony jest porządek stworzenia Nukwy, zachodzący po jednej stronie. Wody wypływają przez otwory powstałe w kamieniach Zeir Anpina, a światła przechodzą przez nie, świecąc od góry do dołu, i wyższe światło, przychodzące z Nieskończoności, wchodzi w nie, uderzając w cztery właściwości otchłani, które tworzą całą otchłań. To znaczy, że uderza w cztery właściwości Hochma-Bina-Tiferet-Malchut (HuB TuM), które stanowią ogólną Malchut, Nukwę Zeir Anpina. I w wyniku tego uderzenia powstaje dziesięć sfirot HuB TuM Nukwy.

W tych czterech właściwościach każde ze świateł zawiera się w pozostałych podczas tego uderzenia, i w niej tworzą się cztery parcufy, z których każdy zawiera HuB TuM, obłaczające siebie nawzajem. I spotykają się one tylko po jednej stronie Malchut – tylko w Malchut miary miłosierdzia, obejmującej połowę parcufa od chaze i wyżej. I dlatego wody, to znaczy światła przekazywane jej przez Zeir Anpina, rozdzielają się w niej, i otrzymuje ona tylko część od chaze i wyżej każdego parcufa. Ponieważ brakuje jej strony Malchut miary sądu, nie może ona otrzymać od Zeir Anpina części od chaze i niżej, świecącej jedynie nad Malchut miary sądu.

Zeir Anpin świata Acilut posiada siedem właściwości HaGaT NeHIM, a Nukwa tylko cztery, ponieważ w czterech właściwościach HuB TuM następują dwa zejścia. Prawdziwe HuB TuM istnieją tylko w GaR, natomiast w Zeir Anpinie Hochma i Bina (HuB) opuściły się, stając się w nim Hesed i Gwurą (HuG), to znaczy właściwością chasadim, i te cztery właściwości w nim nazywane są Hesed-Gwura-Tiferet-Malchut (HuG TuM). A w Nukwie następuje drugie zejście. Ponieważ Hesed i Gwura (HuG) Zeir Anpina stają się w niej Necach i Hod, Tiferet Zeir Anpina – Jesod, dlatego cztery właściwości w niej nazywane są Necach-Hod-Jesod-Malchut (NeHIM). W ten sposób w GaR są HuB TuM, w Zeir Anpinie – HuG TuM, a w Nukwie – NeHIM.

I różnica między nimi jest ogromna. Ponieważ HuB są prawdziwymi Hochmą i Biną, ale w Zeir Anpinie, gdzie stały się HuG, Hochma i Bina opadły, stając się właściwościami chasadim i gwurot, ponieważ jego kelim nie przyjmują już Hochmy. Jednak chasadim jest w nich w wielkim obfitości, i dlatego HaGaT nazywa się szerokimi kelim, ponieważ szerokość wskazuje na chasadim, a długość – na Hochmę.

A kiedy one opadają w Nukwę i stają się Necach i Hod, kelim już się kurczą, nie przyjmując obfitości chasadim. Jednak są one uważane za kelim długie, to znaczy zdolne do przyjęcia świecenia Hochmy, nazywanej długą. W ten sposób w GaR, zawierających HuB TuM, znajduje się światło pierwotnej Hochmy, to znaczy Hochmy światła prostego. Natomiast w HuG TuM Zeir Anpina są tylko chasadim, a w Nukwie znajduje się tylko świecenie Hochmy pochodzące z Biny, która ponownie stała się Hochmą dzięki swojemu wzniesieniu w Arich Anpin, i nie jest prawdziwą Hochmą, jak w GaR.

Wiadomo, że wyższe zawiera w sobie wszystkich znajdujących się poniżej, ponieważ przechodzą oni przez nie i są przekazywani niższym. I ponieważ przeszli przez nie, pozostają w nim, ponieważ w duchowym nic nie znika. Dlatego korzenie każdego niższego znajdują się w jego wyższym. Dlatego uważa się, że każda z trzech wyższych właściwości (GaR) zawiera w sobie pełne dziesięć sfirot KaHaB HaGaT NeHIM. KaHaB znajdują się w nich samych, ponieważ ich cztery właściwości to HuB TuM. HaGaT w nich pochodzi z czterech właściwości HuG TuM Zeir Anpina. A NeHIM – z czterech właściwości HuB TuM Nukwy.

Jednak Zeir Anpin nie posiada już KaHaB. Ponieważ jego cztery właściwości to HuG TuM, nazywane HaGaT, ale ponieważ zawiera Nukwę, ma także NeHIM Nukwy, i dlatego uważa się, że posiada siedem sfirot HaGaT NeHIM.

Jednak w Nukwie brakuje już obfitych chasadim, znajdujących się w HaGaT, ponieważ Hesed i Gwura Zeir Anpina skurczyły się w niej do Necacha i Hoda, i dlatego posiada ona tylko NeHIM, i dlatego nazywana jest „dalet”, aby wskazać, że posiada tylko cztery (dalet) sfiry Necach-Hod-Jesod-Malchut (NeHIM), i brakuje jej sześciu pierwszych sfirot KaHaB HaGaT. Dlatego liczba Zeir Anpina to siedem, a liczba Nukwy to cztery.

271) I złączyły się wszystkie te siedem w siedmiu otchłaniach (wa-achidan kol inun szziwa be-szziwa tehomej), i zostały przyciągnięte do ciemności otchłani (we-charan ba-chaszochej tehuma). A ciemności w nich się zmieszały (wa-chaszuchej inun it’arwewe behon), i wody wznoszą się i opadają (we-salkin maja we-nachatin), i rozprzestrzeniają się w tych światłach, i mieszają się ze sobą (u-mitgalgelin be-inun nehorin, we-it’arwewu ke-chada). Światła, ciemności i wody (nehorin, wa-chaszochin, u-majin). I z nich powstały światła, które nie są widoczne, a są ukryte w ciemności (we-itawidu minajhu nehorin de-la itchazan, chaszoczan).

Sulam

271) Wszystkie siedem sfirot Zeir Anpina zawarte jest w siedmiu ich Malchut, ponieważ każda z nich składa się z siedmiu, i dlatego każda posiada swoją sfirę Malchut. I te siedem Malchut nazywane są lewą linią Zeir Anpina. I one kopią w ciemności otchłań, to znaczy Nukwę Zeir Anpina.

Innymi słowy, przyciągają do niej świecenie lewej linii od kropki szuruk w Imie, która jest ciemnością. W ten sposób Nukwa zostaje ustanowiona we właściwości ciemności Imy. I o tym powiedziano: „Studnia, wykopana przez starszych, wyryta”[2]. Pierwsze litery słów tej frazy tworzą słowo „be-choszech (w ciemności)”. Ponieważ „studnia” to Nukwa, „wykopana przez starszych” to HaGaT Zeir Anpina, które nazywane są starszymi, i uważa się je za siedem sfirot. I to przyciągnięcie ciemności Imy nazywane jest kopaniem i formowaniem ze strony Zeir Anpina. I te stany ciemności weszły we wszystkie sfirot Nukwy.

I wody podnoszą się od dołu do góry. Innymi słowy, światło chasadim, nazywane wodami i będące prawą linią, najpierw świeci z dołu do góry, we właściwości kropki cholam, a następnie chasadim opadają do lewej linii i tam łączą się ze światłami lewej linii, to znaczy ze światłem Hochmy, które objawia się w kropce szuruk. I chociaż to światło objawia się tam jako ciemność, to dzieje się tak dlatego, że światło Hochmy nie może świecić bez obłóczenia w chasadim. Jednak teraz, gdy chasadim opadają do lewej linii, tam ponownie budzi się świecenie Hochmy i one wzajemnie się w sobie rozprzestrzeniają.

I mieszają się razem światła, ciemność i wody, i z nich powstają światła, które nie są widoczne, ponieważ są ciemne. Innymi słowy, w wyniku wzajemnego włączenia świateł, ciemności i wód w siebie nawzajem buduje się parcuf Nukwy w wielkim stanie (gadlut), dlatego jej światła określane są jako światła, które nie są widoczne i są ciemne, i nazywa się ona lustrem, które nie świeci.

272) Każdy uderzał w odpowiadającą jej i dzielili się na siedemdziesiąt pięć strumieni otchłani, przez które płynęły wody (batasz kol chad be-chawrejhu, u-mitpallgin le-szab in we-chamesz cino rej tehoma, u-beho nagdan maja). Każdy strumień wznosił swój głos i drżały otchłanie (kol cino ra we-cino ra salik be-kalej, we-izdaz an tehomin). A gdy ten głos się rozległ, każda otchłań wołała do swojej towarzyszki i mówiła: „Podziel swoje wody i niech wejdą w ciebie” (we-kad hahu kala isztamma, kol tehoma karej le-chawrejhu wa-amar, paleg mejmach we-eol bach). To jest to, co jest napisane: „Otchłań do otchłani woła głosem twoich strumieni” (hada hu di-ketiw: ‘tehom el tehom korej le-kol cinorejcha’).

Sulam

272) Każda z siedmiu otchłani Zeir Anpina uderza we właściwość odpowiadającą jej w otchłani Nukwy i dzielą się one na siedemdziesiąt pięć strumieni otchłani, którymi spływają wody, to znaczy światła. Wyjaśnienie: Stopień wychodzący z tego ziwugu dzieli się w miejscu chaze: powyżej chaze odnosi się głównie do właściwości Zeir Anpina, i dlatego znajduje się tam siedemdziesiąt pięć strumieni, a poniżej chaze dominuje właściwość Nukwy, i dlatego znajduje się tam trzysta sześćdziesiąt pięć ścięgien. Dzieje się tak, ponieważ w każdym nowym ziwugu następuje dziesięciokrotne pomnożenie[3], i dlatego dzielą się one na siedemdziesiąt pięć strumieni otchłani, ponieważ siedem otchłani, które są siedmioma właściwościami Malchut Zeir Anpina, staje się siedemdziesięcioma. Każda sfira również się mnoży i staje się ich siedemset. Ale otchłań Nukwy nie staje się dziesięcioma, lecz tylko pięcioma, ponieważ brakuje jej połowy Malchut związanej z miarą sądu, i dlatego brakuje jej pięciu strumieni otchłani związanych z połową Malchut należącą do miary sądu.

„I nimi spływają te wody, to znaczy światła”, ponieważ z siedemdziesięciu strumieni otchłani Zeir Anpina przekazywane jest napełnienie pięciu strumieniom otchłani Nukwy, a z pięciu strumieni otchłani Nukwy przekazywane jest napełnienie całej rzeczywistości. Nazywane są one strumieniami, ponieważ każdy stopień przekazuje napełnienie tylko swojej otchłani, to znaczy swojej Malchut, i dlatego te otchłanie nazywane są strumieniami, które wyprowadzają napełnienie z wyższego do niższego. A znaczenie liczby „trzysta sześćdziesiąt pięć” zostanie wyjaśnione poniżej.

Z każdego ze strumieni wznosi się ryk i drżą otchłanie, to znaczy otchłanie otrzymującego. Wyjaśnienie: W Nukwie znajduje się tylko pięć otchłani i powiedziano, że każdy z siedemdziesięciu strumieni Zeir Anpina wznosi się, aby przekazać swój szczególny głos. Dający, Zeir Anpin, nazywa się „głos”, a Nukwa, otrzymująca, nazywa się „mowa”. I w Zeir Anpinie znajdują się dwa rodzaje napełnienia, nazywane „dwa głosy”:

  1. Głos miary miłosierdzia, to znaczy Biny, napełniający połowę Malchut należącą do miary miłosierdzia i nazywaną „mowa”.
  2. Głos miary sądu, to znaczy Malchut miary sądu, zawartej w nim, napełniający połowę Malchut należącą do miary sądu.

Zeir Anpin posiada dwie właściwości Malchut, dlatego Zeir Anpin ma strumienie, których głos jest miarą miłosierdzia, oraz strumienie, których głos jest miarą sądu. „Podnosi się ryk z każdego ze strumieni”. Część z nich ma głos miary miłosierdzia, a część ma głos miary sądu. I dlatego drżą otchłanie Nukwy, której brakuje połowy Malchut miary sądu, ponieważ nie mają one miejsca do otrzymania głosów miary sądu. I dlatego, gdy słychać głos miary sądu, każda otchłań woła do drugiej i mówi: „Podziel swoje wody, a ja wejdę w ciebie”.

Wyjaśnienie: Siedemdziesiąt otchłani Zeir Anpina zawiera się nawzajem w sobie, i w każdej z nich znajdują się dwa rodzaje głosów. I tak samo dziesięć otchłani Nukwy zawiera się nawzajem w sobie. Dlatego każda otchłań w siedemdziesięciu strumieniach otchłani Zeir Anpina woła do odpowiadającej jej otchłani w Nukwie, aby podzieliła to napełnienie, które otrzyma, i przyjęła napełnienie tylko w połowie otchłani – od chaze i wyżej, gdzie panuje połowa Malchut należąca do miary miłosierdzia, i nie przyjmowała napełnienia należącego do połowy otchłani od chaze i niżej, gdzie nie ma naprawionej Malchut, ponieważ brakuje jej naprawienia połowy Malchut należącej do miary sądu w miejscu od chaze i niżej, i dlatego tej części jej brakuje.

I powiedziano: „Otchłań woła do otchłani rykiem strumieni”[4] – otchłań Zeir Anpina woła do odpowiadającej jej otchłani w Nukwie w czasie, gdy słychać ryk strumieni miary sądu. I woła do niej, mówiąc: „Podziel swoje wody, a ja wejdę w ciebie”. W ten sposób dziesięć otchłani Nukwy zostało podzielonych tak, że pięć od chaze Nukwy i wyżej otrzymało swoje napełnienie, ponieważ tam posiada naprawione kelim otrzymywania, a pięć od chaze i niżej nie może otrzymać swojego napełnienia, ponieważ nie posiada tam naprawionych kelim otrzymywania. I dlatego liczba strumieni wynosi siedemdziesiąt pięć. Siedemdziesiąt – w Zeir Anpinie, i tylko pięć – w Nukwie, to znaczy tylko te pięć, które znajdują się nad jej chaze.

273) Pod tymi znajduje się trzysta sześćdziesiąt pięć ścięgien, z których niektóre są białe, niektóre czarne, a niektóre czerwone, i wszystkie łączą się ze sobą i tworzą jeden kolor (techot ilein, telat mea we-szitin wa-chamesz gidin, minhon chiw rin, minhon uchmin, minhon sumkin, itkelilu da be-da, we-itawidu gawwan chad). Te ścięgna splatają się w siedemnaście siatek, a każda z nich nazywana jest „siatką ścięgien” (inun gidin itrekimu be-szewa esre resz atot, we-kol chad, reszet gidin ikrej). Są splecione jedno z drugim i schodzą w głębiny otchłani (itrekimu da be-da, we-nachatin be-szipulej tehomej). Pod tymi stoją dwie siatki jak wygląd żelaza, a dwie inne siatki jak wygląd miedzi (techot ilein, trej resz tin kajemin, ke-chejzu de-farzela, u-trej resz tin achoranin ke-chejzu de-nechasza).

Sulam

273) Pod tymi siedemdziesięcioma pięcioma strumieniami wychodzi trzysta sześćdziesiąt pięć ścięgien – białe, czarne, czerwone. One włączają się w siebie nawzajem i stają się jednym kolorem. Wyjaśnienie: Miejsce od chaze i niżej poziomu ziwugu reprezentuje głównie właściwość Nukwy, i znajduje się w nim jedynie włączenie Zeir Anpina. Przed tym ziwugiem istniały w niej cztery parcufy pochodzące z czterech rodzajów otchłani, z których każdy zawierał dziesięć sfirot. Jednak w czwartym parcufie było pięć sfirot od chaze i wyżej, i dlatego teraz, gdy każda sfira pomnożyła się przez dziesięć dzięki temu ziwugowi, ich liczba wzrosła do trzystu pięćdziesięciu. Dodatkowo, włączenie w nią Zeir Anpina, to znaczy od chaze i wyżej, gdzie świecą litery „jud-hej” tego stopnia, których wartość gematryczna wynosi piętnaście, stanowi uzupełnienie liczby trzysta pięćdziesiąt, co łącznie daje trzysta sześćdziesiąt pięć. A trzy kolory – biały, czerwony i czarny – wskazują, że brakuje koloru zielonego Zeir Anpina, ponieważ jego miejsce znajduje się wyżej, od chaze i wyżej.

Te trzysta sześćdziesiąt pięć ścięgien splata się w siedemnaście siatek, z których każda nazywana jest siatką ścięgien, i łączą się one ze sobą oraz opadają do końca otchłani. Innymi słowy, utworzyły one podstawę realizującą ten stopień. Pod tymi siedemnastoma siatkami zostały ustanowione jeszcze cztery siatki – dwie wyglądające jak żelazne, a dwie wyglądające jak miedziane. Wyjaśnienie: Nukwa posiada dwa Jesody (podstawy):

  1. Pierwszy pochodzi z włączenia Jesod zachar w jej Jesod i nazywa się Josef.
  2. Drugi jest jej własną właściwością i nazywa się Beniamin.

Dlatego świecenie trzystu sześćdziesięciu pięciu ścięgien zostało podzielone na te dwa Jesodot.

  1. Siedemnaście siatek odnosi się do właściwości Josefa w nim, jak powiedziano: „Josef, siedemnastoletni”[5], a jego wartość gematryczna wynosi „tow” (dobro, 17), aby wskazać, że dobro w nim jest ukryte wewnątrz niego.
  2. Cztery siatki odnoszą się do właściwości Beniamina, czyli Nukwy w Jesodzie. I dzieli się on na cztery, zgodnie z Nukwą, która posiada tylko cztery sfiry Tiferet-Necach-Hod-Jesod (TaNHI) od zachara.

I w nim znajduje się właściwość wewnętrzna i zewnętrzna. Dwie wewnętrzne części – wyglądające jak miedziane – to kolor, który otrzymał osłodzenie od właściwości miłosierdzia. Dwie zewnętrzne części – wyglądające jak żelazne – to te, które nie otrzymały osłodzenia od właściwości miłosierdzia.

274) Dwa trony stoją nad nimi, jeden po prawej, a drugi po lewej (trejn karsawan kajmej alajjehu, chad mi-jamina, we-chad mi-smala). Wszystkie te siatki łączą się razem, a wody spływają z tych kanałów i wchodzą w te siatki (kol inun resztin mitchabb ran ka-chada, u-majin nachatin me-inun cinorin, we-aalin be-ilein resztin). Te dwa trony, jeden to tron ciemnego firmamentu, a drugi to tron barwnego firmamentu (inun trejn karsawan, chad kars ja de-rakia uchma, we-chad kars ja de-rakia sasgona).

Sulam

274) Dwa trony stoją nad nimi, ponad wszystkimi tymi właściwościami – jeden tron po prawej, drugi po lewej. Wszystkie te siatki łączą się w jedną całość, a wody, to znaczy światła, spływają z potoków i wchodzą w te siatki. Potoki, siatki i ich światła zawierają się w tych dwóch tronach. Jeden tron należy do czarnego firmamentu, a drugi tron – do firmamentu przypominającego okrycie z „tachaszu”.

Wyjaśnienie: Stan jedności odnosi się do czterech stron niebios, góry i dołu. Cztery strony niebios to HuB TuM, a góra i dół to Necach i Hod. Świecenie Necach oświetla wszystkie cztery strony HuB TuM od dołu do góry, dlatego Necach uważany jest za górę. A świecenie Hod oświetla wszystkie cztery strony HuB TuM od góry do dołu, dlatego Hod uważany jest za dół[6]. I te dwa rodzaje świecenia znajdują się na każdym poziomie. Dlatego na tym poziomie ziwugu również są te dwa świecenia, które tutaj nazywane są dwoma tronami: Świecenie Necach to prawy tron, który objawia świecenie poziomu tylko od dołu do góry. Świecenie Hod to lewy tron, który objawia świecenie poziomu od góry do dołu.

Te trony znajdują się w miejscu chaze ZoN. Ponieważ ziwug nie zachodzi poniżej chaze. A w miejscu chaze znajdują się dwie parsy, nazywane firmamentami. Jeden firmament odnosi się do właściwości GaR, w którym jest oblicze człowieka, i jest on właściwością „manula (zamek)” i ma kolor czarny. Drugi firmament odnosi się do WaK, jest właściwością „miftecha (klucz)” i ma kolor tachaszu, i w nim nie ma oblicza człowieka. Prawy tron znajduje się na czarnym firmamencie, we właściwości GaR. Lewy tron znajduje się na firmamencie przypominającym okrycie z tachaszu, we właściwości WaK[7].

275) Te dwa trony, gdy wznoszą się, wznoszą się w tym tronie ciemnego firmamentu, a gdy opadają, opadają w tym tronie barwnego firmamentu (ilein trejn karsawan, kad inun salkin, salkin be-hahu kars ja de-rakia uchma, we-kad nachatin, nachatin be-hahu kars ja de-rakia sasgona).

Sulam

275) Te dwa trony, gdy światła stopni ziwugu wznoszą się, to znaczy świecą od dołu do góry, wznoszą się w tronie czarnego firmamentu, to znaczy w tronie Necach, który świeci od dołu do góry. A gdy one opadają, to opadają w tronie firmamentu przypominającego okrycie z tachaszu, w tronie Hod, który świeci od góry do dołu.

276) Te dwa trony, jeden jest po prawej, a drugi po lewej (ilein trejn karsawan, chad mi-jamina, we-chad mi-smala). A ten tron ciemnego firmamentu jest po prawej (we-hahu kars ja de-rakia uchma, mi-jamina), a ten tron barwnego firmamentu jest po lewej (we-hahu kars ja de-rakia sasgona, mi-smala). Gdy wznoszą się w tron ciemnego firmamentu, pochyla się tron lewego firmamentu i opadają w niego (kad salkin be-kars ja de-rakia uchma, maich kars ja de-rakia smala, we-nachatin bej).

Sulam

276) Te dwa trony są umiejscowione – jeden po prawej, drugi po lewej. Tron znajdujący się na czarnym firmamencie jest po prawej, a tron znajdujący się na firmamencie przypominającym okrycie z tachaszu – po lewej. Gdy światła wznoszą się w tronie czarnego firmamentu, tron lewego firmamentu obniża się naprzeciw niego, i światła opadają w nim. Innymi słowy, te dwa świecenia tronów nie następują jedno po drugim, lecz jednocześnie, i prawy tron oddziałuje na lewy. Dlatego w czasie, gdy prawy tron podnosi światła od dołu do góry i światła w nim się wznoszą, w tym samym czasie obniża się tron lewego firmamentu naprzeciw niego i przyciąga światła od góry do dołu, i światła w nim opadają.

277) Te trony zawierają się jeden w drugim (mitgalgalin karsawan, chad be-chad). Wszystkie te siatki są w nich uchwycone i wprowadzane w głębię dolnej otchłani (naktin kol inun resztin be-gawwejhu, we-aalin lon, be-szipola di-tehoma tata-a). Jeden tron stoi i wznosi się ponad wszystkimi otchłaniami, a drugi tron stoi poniżej wszystkich otchłani (kajem chad kars ja, we-salik le-ejla mi-kol inun tehomej, we-kajem kars ja achara, le-tata de-kol tehomej). Między tymi dwoma tronami krążą wszystkie otchłanie, a wszystkie strumienie przepływają między tymi dwoma tronami (bein trejn karsawan ilein, mitgalgalin kol inun tehomi, we-kol inun cinorin itneacu bein trejn karsawan ilein).

Sulam

277) Te trony zawierają się w sobie nawzajem i obejmują wszystkie te siatki, wprowadzając je do końca dolnej otchłani. Wyjaśnienie: Siatki stanowią część stopnia ziwugu od chaze i niżej, dlatego w czasie, gdy te trony są w sobie nawzajem zawarte, siatki otrzymują świecenie od obu tronów, aż do momentu, gdy zostaną opuszczone w dół, i świecą oraz uzupełniają wszystko aż do końca dolnej otchłani.

„Wtedy jeden tron ustanawia się, wznosząc się ponad wszystkimi tymi otchłaniami, a drugi tron ustanawia się pod wszystkimi otchłaniami” – to znaczy, że po tym, jak świecenie siatek zostaje opuszczone aż do końca dolnej otchłani, ponieważ światła opadają tylko wewnątrz lewego tronu, staje się jasne, że sam tron pozostaje stojący pod dolną otchłanią, natomiast prawy tron pozostaje na górze i nie opada. I dlatego prawy tron znajduje się nad wszystkimi otchłaniami, a lewy – pod wszystkimi otchłaniami.

Między tymi dwoma tronami krążą i uzupełniają się wszystkie te otchłanie. I wszystkie strumienie przepływają między tymi dwoma tronami. Wyjaśnienie: Świecenie Hod zachodzi poprzez krążenie. Dlatego o uzupełnianiu otchłani, które przychodzi od góry do dołu, z tronu Hod, powiedziano, że one krążą, a o strumieniach, które są właściwością od chaze i wyżej, powiedziano, że one przepływają, to znaczy, że wchłaniają świecenie od obu tronów jednocześnie.

278) Siedemdziesiąt pięć kanałów istnieje, z czego siedem jest najwyższych i wszystko inne jest w nich zawarte (szab in we-chamesz cinorin inun, sziwa, inun ilaa-ej de-kola, we-kol inun achoranin achidan be-ho). I wszystkie są zawarte w kołach tego tronu po jednej stronie i zakorzenione w kołach tego tronu po drugiej stronie (we-kolhu neic ej be-galgel oj de-haj kars ja, be-sitra da, u-neic in be-galgel oj de-haj kars ja, be-sitra da).

Sulam

278) Jest siedemdziesiąt pięć strumieni. Jednak siedem, które są siedmioma otchłaniami Zeir Anpina, znajduje się najwyżej, a wszystkie pozostałe są w nich zawarte. Ponieważ podczas ziwugu siedem otchłani Zeir Anpina pomnożyło się i stało się siedemdziesięcioma[8]. W ten sposób te siedem, należące do Zeir Anpina, są najwyższymi i stanowią korzeń dla wszystkich siedemdziesięciu pięciu strumieni. I wszystkie siedemdziesiąt pięć strumieni zawiera się w kołach tronu prawej strony i w kołach tronu lewej strony. Wyjaśnienie: Właściwości od chaze i wyżej każdego tronu nazywane są kołami, a od chaze i niżej – podstawami[9]. W ten sposób strumienie zawierają się we właściwościach od chaze i wyżej tronów, nazywanych kołami, to znaczy, że te strumienie należą do miejsca stopnia ziwuga od chaze i wyżej, a trzysta sześćdziesiąt pięć ścięgien – do miejsca stopnia ziwuga od chaze i niżej.

279) W nich wody wznoszą się i opadają, te które opadają, spoczywają w otchłaniach i je przebijają (be-hon maja salkin we-nachatin, inun de-nachatin, karan bi-tehomej, u-bak ej lon). Te, które się wznoszą, wchodzą przez otwory w kamieniach, wznoszą się i napełniają siedem dni (inun de-salkin, aalin be-inun nukwej awnin, we-salkin u-maljin li-sziwa jammin). Do tego miejsca siedem kolorów świateł pozostaje w najwyższej tajemnicy (ad kan sziwa gewwanej nehorin be-raza ilaa-a).

Sulam

279) W tych siedmiu otchłaniach Zeir Anpina, znajdujących się najwyżej, wznoszą się i opadają wody, to znaczy światła. Wyjaśnienie: Po tym, jak wyjaśniono całe rozprzestrzenienie stopnia ziwuga od chaze i wyżej, następuje podsumowanie wszystkiego, co zostało powiedziane, w celu wyjaśnienia kuszenia węża i grzechu Drzewa Poznania. I powiedziano, że „siedem, które są siedmioma otchłaniami Zeir Anpina, znajduje się najwyżej” – to znaczy, że zawierają one całe rozprzestrzenienie. A następnie wyjaśnia się ziwug, który dokonuje się w tych siedmiu otchłaniach, to znaczy w siedmiu Malchut siedmiu sfirot HaGaT NeHIM Zeir Anpina.

I wyrażenie „w tych siedmiu otchłaniach Zeir Anpina, znajdujących się najwyżej, wznoszą się i opadają wody, to znaczy światła” oznacza, że w tych Malchut wznosi się światło odbite i opada światło proste, ponieważ nie ma stopnia, który nie wyszedłby na ziwug de-akaa (uderzeniowe połączenie) światła prostego z ekranem w Malchut, podnoszącym światło odbite. I powiedziano także, że „ci, którzy opadają” – to znaczy wyższe światło, które opada z góry do ekranów znajdujących się w Malchut – „kopią te otchłanie” – właściwości Malchut, to znaczy, że ono uderza w nie, pragnąc się w nie obłóczyć, „i przebijają je” – to znaczy ekrany, które powstrzymują pojawienie się światła, jakby teraz zostały przebite i podnoszą światło odbite, które wznosi się i obłacza wyższe światło.

„Te światła, które się wznoszą” – to znaczy światło odbite – „wchodzą w otwory, które zostały przebite w kamieniach” – to znaczy w ekranach. I one wznoszą się oraz obłaczają wyższe światło od dołu do góry, napełniając dzięki temu siedem sfirot HaGaT NeHIM, które tutaj nazywane są „siedmioma dniami”, ponieważ wyższe światło, które zstępuje do tych siedmiu otchłani i uderza w nie, nazywane jest siedmioma sfirot HaGaT NeHIM. I dzięki temu wychodzą przez ten ziwug de-akaa siedem stopni, z których każdy zawiera HaGaT NeHIM. I wychodzą one we właściwości wyższego, to znaczy w miejscu od chaze i wyżej.

280) Siedem innych świateł dzieli się na siedem mórz (sziwa nehorin achoranin mitpallgin le-sziwa jammin). A jedno morze obejmuje je wszystkie (we-jamma chad kalej lon). To jedno morze jest morzem wyższym, w którym wszystkie siedem mórz jest zawarte (hahu jamma chad, ihu jamma ilaa-a, de-kolhu sziwa jammin kelilan bej).

Sulam

280) Siedem innych świateł dzieli się na siedem mórz, a jedno morze obejmuje je wszystkie, to znaczy wyższe morze, w którym zawarte są wszystkie siedem mórz. Wyjaśnienie: Po tym, jak nastąpił ziwug w miejscu od chaze i wyżej, i wyszło tam siedem wyższych mórz od chaze i wyżej, Malchut, która jest w nich zawarta, to znaczy dolne morze w nich, rozprzestrzeniła się w siedem innych mórz od góry do dołu – to znaczy poniżej chaze. W ten sposób dolne morze, które znajduje się powyżej chaze, stało się wyższym morzem w odniesieniu do miejsca poniżej chaze, ponieważ to z niego rozprzestrzeniły się wszystkie te morza, i dlatego obejmuje je wszystkie.

Jednak od chaze i niżej rozprzestrzeniło się tylko sześć mórz, to znaczy tylko sześć sfirot HaGaT NeHIM, ponieważ brakuje tam Malchut. A „siedem” odnosi się do całości wraz z górnym morzem, które należy do siedmiu mórz znajdujących się powyżej chaze, ponieważ jest ono ich dolnym morzem.

281) Te siedem świateł wchodzi do tego morza i uderza w nie na siedem stron (sziwa nehorin ilein, aalin le-go hahu jamma, u-machan leje le-jamma, le-sziwa sitrin). I każda strona dzieli się na siedem strumieni, jak jest napisane: „i rozbije go na siedem strumieni…” (we-kol sitra we-sitra itpallag le-sziwa nachalin, ke-di-ketiw: we-hikahu le-sziwa necharin we-go). A każdy strumień dzieli się na siedem rzek (we-kol nachala we-nachala itpallag le-sziwa neharin). A każda rzeka dzieli się na siedem dróg (we-kol nahara we-nahara itpallag le-sziwa orchin). A każda droga dzieli się na siedem ścieżek (we-kol orch a we-orcha itpallag le-sziwa szewilin). I wszystkie wody morza wchodzą w nie (we-kol mejmoj de-jamma kolhu aalin le-gawwajjehu).

Sulam

281) Siedem tych świateł, to znaczy wyższe światło, obejmujące HaGaT NeHIM, wchodzi w to morze, to znaczy w Malchut powyżej chaze, i uderza w morze, to znaczy dokonuje się ziwug de-akaa (uderzeniowe połączenie) wyższego światła z morzem, Malchut, i tworzy się morze w siedmiu stronach, to znaczy rozprzestrzenia się od chaze i niżej w siedem sfirot HaGaT NeHIM. Ponieważ ten ziwug de-akaa podnosi światło odbite z Malchut, obłaczające wyższe światło. I każda z siedmiu stron dzieli się na siedem nurtów, jak powiedziano: „Rozbije je na siedem nurtów”[10]. I każdy nurt dzieli się na siedem rzek, a każda rzeka dzieli się na siedem dróg, a każda droga dzieli się na siedem ścieżek. I wszystkie wody morza wchodzą w nie.

Wyjaśnienie powiedzianego. Każdy pełny stopień wychodzi na pięciu poziomach KaHaB TuM, ułożonych jeden pod drugim i nazywanych: strony, nurty, rzeki, drogi i ścieżki. I wychodzą one tak samo, jak wyszło pięć poziomów Galgalta-AB-SaG-MA-BoN w świecie Adam Kadmon[11], ponieważ wszystkie siły, które istnieją w wyższym, muszą być w niższym. I wychodzą one w czterech ziwugach, a w każdym ziwugu sfirot wyższego mnożą się dziesięciokrotnie.

Dzieje się tak dlatego, że każdy niższy wychodzi jedynie z Malchut wyższego w taki sposób, że dziesięć sfirot niższego to tylko dziesięć Malchut dziesięciu sfirot wyższego, gdzie Keter niższego to tylko Malchut Ketera wyższego, a także Hochma niższego to tylko Malchut Hochmy wyższego itd.

I gdy wyższy tworzy niższego, musi pomnożyć każdą ze swoich sfirot, czyniąc z niej dziesięć sfirot, aby przekazać niższemu jej Malchut. Ponieważ po tym, jak pomnożył swój Keter, czyniąc z niego dziesięć sfirot KaHaB TuM, może przekazać tę Malchut Ketera niższemu. I tak samo, gdy pomnoży sfirę Hochma, czyniąc z niej dziesięć sfirot KaHaB TuM, może przekazać Malchut Hochmy niższemu, i tak ze wszystkimi pozostałymi[12]. W ten sposób, aby w każdym ziwugu stworzyć niższy stopień, wyższy musi pomnożyć swoje dziesięć sfirot dziesięciokrotnie.

Zohar mówi tutaj o ziwugu ZoN, w którym dziesięć sfirot stało się siedmioma sfirot HaGaT NeHIM, i w ten sposób w każdym ziwugu wyższy siedmiokrotnie mnoży swoje siedem sfirot. I dlatego powiedziano, że „siedem świateł” – to znaczy wyższe światło, obejmujące HaGaT NeHIM – „wchodzi w to morze i uderza w morze, i tworzy się morze w siedmiu stronach”. I to jest pierwszy ziwug dla rozprzestrzenienia od chaze i niżej, to znaczy stopień Keter, odnoszący się do tego rozprzestrzenienia.

I kiedy te siedem stron dokonuje ziwugu, aby wyprowadzić stopień Hochmy, nazywany „siedem nurtów”, wyższy stopień musi koniecznie pomnożyć swoje siedem sfirot siedmiokrotnie, aby stworzyć stopień znajdujący się poniżej Malchut każdej z nich. Wtedy Hesed tych siedmiu stron dzieli się na siedem sfirot HaGaT NeHIM, a Malchut Hesedu zostaje przekazana niższemu stopniowi, który staje się Hesedem niższego.

I tak samo sfira Gwura siedmiu stron dzieli się na siedem sfirot HaGaT NeHIM, i ona przekazuje niższemu stopniowi Malchut tych siedmiu sfirot, która staje się w nim Gwurą, i tak samo – każda z siedmiu stron dzieli się na siedem nurtów, aby przekazać stopniowi ostatni nurt tej strony siedmiu nurtów. I w ten sam sposób, gdy stopień Hochmy, nazywany „siedem nurtów”, ma wyprowadzić stopień poniżej siebie, stopień Biny, nazywany „siedem rzek”, również musi się pomnożyć, stając się siedmiokrotnością siedmiu sfirot.

I każdy nurt dzieli się na siedem rzek, ponieważ Hesed nurtów dzieli się na siedem rzek HaGaT NeHIM, aby przekazać ostatnią rzekę stopniowi Biny, nazywanemu „siedem rzek”, aby stała się Hesedem tego stopnia. I tak samo Gwura nurtów dzieli się na siedem rzek, aby przekazać ostatnią rzekę stopniowi Biny. I tak samo – Tiferet tych nurtów i tak dalej. I tak samo – każda rzeka dzieli się na siedem dróg, aby przekazać ostatnią z dróg każdej sfiry stopniowi Zeir Anpina, nazywanemu „siedem dróg”. A każda droga dzieli się na siedem ścieżek, aby przekazać ostatnią ze ścieżek każdej sfiry stopniowi Malchut, nazywanemu „siedem ścieżek”.

Stąd staje się jasne, że dziesięć sfirot Malchut liczy się w jednostkach, Zeir Anpina – w dziesiątkach, Biny – w setkach, Hochmy – w tysiącach, a Ketera – w dziesiątkach tysięcy. Ponieważ nie ma w niższym niczego, czego nie otrzymałby od wyższego, a wyższy – od swojego wyższego, i tak aż do świata Nieskończoności.  W ten sposób, gdy wyższy tworzy niższego, musi pomnożyć się do stu, to znaczy dziesięciokrotnie więcej niż sam, aby przekazać dziesięć Malchut z nich swojemu niższemu. I jednocześnie wyższy wyższego również musi pomnożyć się w tym czasie dziesięciokrotnie w stosunku do tego, czym jest teraz, to znaczy powiększyć się do tysiąca sfirot, aby przekazać sto Malchut z nich swojemu niższemu, aby niższy mógł przekazać dziesięć z nich swojemu niższemu.

W ten sposób, gdy stopień Zeir Anpina mnoży się do stu, aby stworzyć stopień Malchut w dziesięciu sfirot z nich, stopień Biny w tym czasie mnoży się do tysiąca sfirot, aby przekazać sto Malchut z nich Zeir Anpinowi. A stopień Hochmy mnoży się do dziesięciu tysięcy sfirot, aby przekazać tysiąc Malchut z nich Binie. A stopień Ketera mnoży się do stu tysięcy sfirot, aby przekazać dziesięć tysięcy Malchut z nich Hochmie. W ten sposób każda z dziesięciu sfirot stopnia Ketera liczy się w dziesiątkach tysięcy, to znaczy jest ich sto tysięcy sfirot. A każda z dziesięciu sfirot stopnia Hochma liczy się w tysiącach. A każda z dziesięciu sfirot stopnia Bina liczy się w setkach. A każda z dziesięciu sfirot stopnia Zeir Anpin liczy się w dziesiątkach. A każda z dziesięciu sfirot stopnia Malchut liczy się jedynie w jednostkach.

282) Siedem świateł wznosi się i opada w siedmiu stronach (sziwa nehorin salkin we-nachatin le-sziwa sitrin). Siedem wyższych świateł wchodzi do wnętrza morza (sziwa nehorin ilaa-in, aalin le-go jamma). Sześć z nich wychodzi z jednego, które jest wyższe (szitta inun, u-me-chad ilaa-a nafke). Jak morze przyjmuje, tak dzieli swoje wody na wszystkie te morza i na wszystkie te rzeki (ke-ma de-natil jamma, hachej paleg mejmoj le-kol inun jammin, le-kol inun neharin).

Sulam

282) „Siedem świateł wznosi się i opada w siedmiu stronach” – dla rozprzestrzenienia od chaze i niżej, a ich stopień Keter nazywany jest „siedem stron”, ponieważ „siedem wyższych świateł wchodzi” – do ziwugu de-akaa – „w dolne morze”, które odnosi się do siedmiu wyższych mórz, to znaczy Malchut od chaze i wyżej. Jednak jest ich sześć, a nie siedem. I wyszły one z jednego wyższego, to znaczy z dolnego morza znajdującego się powyżej chaze i uważanego za wyższe morze w odniesieniu do sześciu, które rozprzestrzeniają się poniżej chaze, i razem z nim liczą się jako siedem.

Innymi słowy, siedem świateł, które uderzyły w wyższe morze, to znaczy HaGaT NeHIM, nie rozprzestrzeniło się poniżej chaze, lecz rozprzestrzeniło się tylko sześć z nich – HaGaT NeHI, i w tym rozprzestrzenieniu od chaze i niżej brakuje Malchut. Jednak liczą się one jako siedem, ponieważ wyższe morze, Malchut we właściwości od chaze i wyżej, z którego wyszły, dołącza się do tych HaGaT NeHI, i razem z nim jest ich siedem.

Ten wniosek – brak Malchut poniżej chaze – jest istotą całego artykułu, który znajduje się przed nami i jest niezbędny do zrozumienia grzechu Drzewa Poznania. I tak samo jak morze otrzymuje, tak samo rozdziela swoje wody wszystkim tym morzom i wszystkim tym właściwościom. Innymi słowy, wszystkie cztery ziwugi rozprzestrzenienia poniżej chaze otrzymują od wyższego morza znajdującego się powyżej chaze, i tak samo jak ono tam otrzymuje, tak samo rozdziela je w miejscu poniżej chaze. I nie zachodzi żaden ziwug od nich poniżej chaze.

283) Jeden wielki smok znajduje się na dole, po stronie lewej, i przemieszcza się przez wszystkie rzeki (chad tanina le-tata, be-sitar smala, szat be-kol inun neharin). Nadchodzi ze swojej strony, a wszystkie jego łuski są twarde jak żelazo (atej be-sitar, kaskeszoj kolhu takipin ke-parzela). I dociera do miejsca, aby je wysuszyć, i wysysa jego miejsce (u-matej le-szaaba, we-szaejw atrej). I wszystkie te światła ciemnieją przed nim (we-kol inun nehorin it-chaszchan kamej). Jego usta i język miotają płonący ogień, jego język jest ostry jak potężny miecz (pumej we-lisznej malahata esza, chadud lisznej, ke-charba takifa).

Sulam

283) Jeden wąż, znajdujący się na dole, po lewej stronie, pływa we wszystkich tych rzekach, rozciągających się od chaze i niżej, i przychodzi na lewą stronę, ponieważ może czerpać pożywienie ze wszystkich właściwości rzek tylko z ich lewej strony. Jego łuski są twarde jak żelazo, to znaczy sądy w nim są bardzo surowe. Wyjaśnienie: Całe utrzymanie klipot pochodzi z miejsca braku świętości, ponieważ od chaze i niżej jest ich tylko sześć, a nie siedem, to znaczy sfirot HaGaT NeHI, i brakuje Malchut. Dlatego wąż utrzymuje się w tym miejscu – w Malchut[13].

Ten wąż utrzymuje się na dole, w miejscu, gdzie brakuje Malchut, po lewej stronie, ponieważ klipot utrzymują się tylko po lewej stronie. Pływa we wszystkich siedmiu rzekach, rozciągających się od chaze i niżej, i przychodzi do lewej strony tych rzek. I przychodzi tam w wyniku grzechu niższych, aby pochłonąć napełnienie z miejsca Malchut, której tam brakuje. I wtedy wszystkie światła w tych rzekach zaciemniają się przed nim, ponieważ ziwug natychmiast się kończy w momencie, gdy wąż styka się z miejscem Malchut. Ponieważ jego usta i język są jak ogniste płomienie, a jego język jest ostry jak surowy miecz, to znaczy jego sądy są bardzo surowe i nie ma od niego ocalenia.

284) Aż dociera, aby wejść do świątyni w morzu, i wtedy skalana świątynia, a światła ciemnieją (ad de-matej le-mejal le-mikdasza, go jamma, u-kedein saejw mikdasza, we-it-chaszchan nehorin). I wyższe światła odchodzą z morza, wtedy morze rozdziela swoje wody na stronę lewą, a morze zamarza i jego wody nie płyną (u-nehorin ilaa-in salkin min jamma, kedein jamma mitpallgin mejmoj, be-sitar smala, we-jamma kaphej, we-la nagdin mejmoj).

Sulam

284) Dopóki ten wąż nie dociera do wejścia do świątyni, znajdującej się wewnątrz morza, i wtedy ta świątynia, Malchut, zostaje skalana, a światła ciemnieją, i wyższe światła, właściwości GaR, odchodzą z morza, i wtedy wody morza rozdzielają się i przychodzą z lewej strony, i morze zamarza, a jego wody nie płyną.

Wyjaśnienie: Malchut, dokonująca ziwugu z Zeir Anpinem w właściwości powyżej chaze i współdziałająca tam z Biną, nazywana jest świętością, a także morzem. I ze strony samej Malchut nie jest ona godna ziwugu i otrzymywania mohin, ponieważ dokonano na niej pierwszego skrócenia, aby nie otrzymywała w siebie światła prostego[14]. I cała jej gotowość do dokonania ziwugu i otrzymywania mohin pochodzi z jej współdziałania z miarą miłosierdzia, Biną. I dlatego po tym, jak wąż utrzymuje się w miejscu Malchut, której brakuje we właściwości od chaze i niżej, i wchłania z jej miejsca, to znaczy miejsca właściwości samej Malchut bez jej współdziałania z Biną, ponieważ nie ma jej tam, a jest tam tylko jej miejsce, ujawnia się tym samym miara sądu w Malchut, sprawiając, że nie jest godna dokonania ziwugu i otrzymania mohin.

W ten sposób, z powodu utrzymywania się węża w miejscu Malchut miary sądu na dole, zakłóca się współdziałanie Malchut z Biną, istniejące w wyższej Malchut, nazywanej morzem, i określa się to jako skalaną wyższą Malchut i jej niezdolność do ziwugu w celu otrzymania mohin, podobnie jak kobieta w swojej nieczystości, kiedy jest zakazana swojemu mężowi. Ponieważ po tym, jak ujawnia się jej własna właściwość, jest ona zakazana Zeir Anpinowi, swojemu mężowi, i nie nadaje się do ziwugu oraz mohin.

„I wtedy ta świątynia, Malchut, zostaje skalana, a światła ciemnieją, i wyższe światła odchodzą z morza” – to znaczy, że ziwug w Malchut, nazywanej morzem, zostaje przerwany. „I wyższe światła właściwości GaR”, które są światłem prostym, „odchodzą z morza” – wyższej Malchut, ponieważ ujawniła się w niej miara sądu, obecna w niej od pierwszego skrócenia, kiedy została skrócona, aby nie otrzymywać w siebie światła prostego.

I już wiemy, że w Malchut są dwie kropki[15], i to są te dwie rozpatrywane tutaj Malchut. Malchut powyżej chaze została osłodzona w Binie, a Malchut poniżej chaze nie została osłodzona i jest nieobecna, to znaczy ukryła się i nie jest poznawalna. I dlatego Malchut, znajdująca się powyżej chaze, jest zdolna do otrzymania mohin dzięki sile Biny w niej, ponieważ siła sądu i skrócenia w niej ukryła się i nie ujawnia się. Jednak w chwili, gdy z powodu grzechów niższych pojawia się wąż, aby wchłonąć napełnienie i zawładnąć jej miejscem, ujawniając miarę sądu w niej, siła sądu ujawnia się również w Malchut znajdującej się powyżej chaze.

I to jest znaczenie słów: „Jeśli zasłużył – dobrze, a jeśli nie zasłużył – źle”[16], ponieważ w czasie, gdy niżsi stają się godni, wąż nie może utrzymywać się w miejscu Malchut na dole i ujawniać w niej miary sądu. I dlatego „dobrze”, ponieważ znajduje się ona w ziwugu z Zeir Anpinem i przynosi niższym wszelkie dobro. Jednak jeśli niżsi psują swoje czyny, wąż otrzymuje siłę, aby utrzymywać się w miejscu Malchut na dole i ujawnia miarę sądu w niej. I wtedy staje się nieczysta i wyższe światła opuszczają morze. I to oznacza „a jeśli nie zasłużył – źle”, i w tym zawiera się grzech Drzewa Poznania.

I powiedziano, że „wody morza rozdzielają się i przychodzą z lewej strony, i morze zamarza, a jego wody nie płyną”. „Wody morza” – to światła Malchut, „rozdzielają się” – ponieważ GaR odchodzi stamtąd, a pozostałe WaK wychodzą na lewej stronie i zamarzają. Innymi słowy, nawet te światła, które pozostały, nie są przekazywane przez nią niższym, i jakby zamarzły w niej.

285) I dlatego tajemnica tej sprawy jest taka, jak jest napisane: „A wąż był bardziej przebiegły spośród wszystkich zwierząt polnych, które uczynił Stwórca Elohim” (we-al da raza de-mila, ke-ma di-ketiw: we-ha-nachasz haja arum mi-kol chajat ha-szade aszer asa Haszem Elohim). Tajemnica złego węża polega na tym, że schodzi z góry na dół i przemieszcza się po powierzchni gorzkich wód (raza de-chiwja bisza, nachit me-ejla le-tata, we-hu szat al apej majin meriran). I schodzi, aby zwabić w dół, aż pochłoną go jego sieci (we-nachit le-aftej le-tata, ad de-jipllun go risztoj).

Sulam

285) I dlatego powiedziano: „A wąż był bardziej przebiegły”. Oznacza to, że wąż zła opada z góry na dół, to znaczy jego właściwością jest przyciąganie świecenia lewej linii z góry na dół, i pływa w gorzkich wodach, innymi słowy, przebywa w właściwości sądu w niej. I dlatego pojawia się po lewej stronie i chce przyciągnąć świecenie lewej linii z wyższego morza, znajdującego się powyżej chaze, do miejsca Malchut poniżej chaze. I tym samym ujawnia miarę sądu w niej, o której powiedziano: „A jeśli nie zasłużył – źle”.

I w tym zawiera się grzech Drzewa Poznania. I dlatego opada w dół, aby zwieść Chawę, by skosztowała z Drzewa Poznania, to znaczy aby przyciągnęła dla niego świecenie lewej linii z góry na dół, w wyniku czego wpadają w jego sidła, i on otrzymuje siłę, by wznieść się w górę i ujawnić miarę sądu w niej.

Ten wąż jest właściwością śmierci, która objawiła się w świecie, to znaczy, że zwiódł Chawę, by złamała zakaz Drzewa Poznania, i sprowadził śmierć na świat. I wchodzi w ukryty organ człowieka, nazywany „ślepą kiszką”, która znajduje się po lewej stronie, to znaczy, że jego pożywienie pochodzi tylko ze świecenia lewej linii. Ślepa kiszka odnosi się do zbędnych organów, które stały się częścią ciała człowieka po spożyciu z Drzewa Poznania, i z ich strony ciało zostało skazane na śmierć[17].

I dlatego jest „właściwością śmierci, która objawiła się w świecie, i wchodzi w ukryty organ człowieka” – to znaczy, że wchodzi i obłacza się tam, a także w inne zbędne organy, które niosą śmierć ciału człowieka. I jest inny wąż, odnoszący się do właściwości życia, po prawej stronie, to znaczy dobre początkowe skłonności, które niosą życie człowiekowi. I oba towarzyszą człowiekowi, to znaczy złe początkowe skłonności i dobre początkowe skłonności.

286) Ten wąż jest śmiercią świata (haj chiwja hi mota de-alma). I wchodzi do wnętrza ukrytego w człowieku, on jest po stronie lewej (we-hu aal be-meoj de-satim de-bar nasz, hu le-sitar smala). A istnieje też wąż w miejscu życia, po stronie prawej (we-it chiwja atra de-chajej, be-sitar jamina). Oba idą z człowiekiem, jak zostało to ustanowione (tarwajjehu azlej immej de-bar nasz, ke-ma de-okmuha).

Sulam

286) Powiedziano: „A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta polne” – ponieważ spośród wszystkich innych zwierząt polnych, to znaczy wszystkich klipot, żadne nie jest tak wyrafinowane w złu jak on, ponieważ odnosi się do właściwości „odpadków złota”. Świecenie lewej linii, to znaczy północnej strony, nazywane jest „złotem”. I ten wąż jest odpadkiem świecenia lewej linii, dlatego nazywa się odpadkami złota. Lewa linia to korzeń świecenia Hochmy, i stamtąd wychodzą wszystkie sądy. I dlatego jest bardziej przebiegły w złu niż „wszystkie zwierzęta polne”, to znaczy jego siła wyrządzania szkody jest większa niż „wszystkich zwierząt polnych”, to znaczy wszystkich klipot. Biada temu, kto podąży za Adamem Riszonem, który sprowadził śmierć na siebie i na wszystkich, którzy przyszli po nim.

287) „Spośród wszystkich zwierząt polnych” – ponieważ spośród wszystkich innych zwierząt pola nie ma takiego, które byłoby tak przebiegłe w uwodzeniu jak ten (mi-kol chajat ha-szade, de-ha kol szear chiwan de-chakla, leit be-ho chakim le-abasza ke-haj). Ponieważ jest on odpadkami złota (be-gin de-ihu zuhama de-dahawa). Biada temu, kto podąża za nim, ponieważ sprowadza na niego śmierć i na wszystkich, którzy idą za nim, i oto zostało to już ustanowione (waj le-man de-itm szich abatrej, de-ihu garem leje mota, u-le-kol de-at jain abatrej, we-ha okmuha). Człowiek został pociągnięty za nim w dół i zszedł, aby poznać wszystko, co jest na dole (adam, itm szich abatrej le-tata, we-nachit le-minda, be-kol ma di-le-tata). Jak tylko zszedł, jego wola i jego droga zostały skierowane za nim, aż dotarł do tego węża i zobaczył pożądliwość tego świata (ke-ma de-nachit, hachej itm szich reutej, we-orchoj abatrajjehu, ad de-mati le-haj chiwja, we-chamo teow tejhu de-alma). I zaczął iść jego ścieżką (we-szato orchoj be-atar da). Wtedy wąż podszedł i pociągnął za sobą człowieka i jego żonę, i przylgnął do nich, i sprowadził na nich śmierć oraz na wszystkie pokolenia, które przyszły po nich (kedein kam we-itm szich ihu abatrajjehu de-adam we-ittetej, we-itdabb ak be-ho, we-garem le-ho mota, u-be-kol darej de-ato abatrej). Aż gdy Israel dotarł do góry Synaj, nie ustała jego nieczystość ze świata, i oto już zostało to powiedziane (ad de-mato Israel le-tura de-Sinaj, la pasak zuhama dilej me-alma, we-ha itmar).

Sulam

287) Adam Riszon pociągnął się w dół za tym wężem i opadł, aby poznać wszystko, co dzieje się na dole. Innymi słowy, opuścił się, aby przyciągnąć świecenie lewej linii z góry do wszystkiego, co znajduje się na dole, to znaczy aż do miejsca brakującej Malchut, tak jak wąż. I tym samym znalazł się podążającym za wężem, to znaczy jakby opuścił się, by przyciągnąć napełnienie z góry na dół, i także jego pragnienia i drogi pociągnęły się za klipot, ponieważ przyciągnięcie świecenia ziwugu z góry na dół jest zakazem Drzewa Poznania[18]. I ponieważ zamierzał przyciągnąć (świecenie) z góry na dół, natychmiast przylgnął do klipot, chociaż jeszcze faktycznie nie przyciągnął. Wtedy dotarli do tego węża i zobaczyli pożądliwość świata.

Wyjaśnienie: Malchut nazywana jest światem i jej własnej właściwości brakuje w rozprzestrzenieniu poniżej chaze, a ten brak nie może być uzupełniony aż do zakończenia naprawy. Dlatego całe dążenie Malchut to wypełnienie tego braku. „I zobaczyli pożądliwość świata” – ponieważ zobaczyli miejsce braku Malchut, nazywanej „świat”, i że jej dążenie do uzupełnienia siebie jest bardzo silne.

Jednak wypaczył swoje drogi i poszedł drogą przewrotności w tym miejscu, to znaczy w miejscu Malchut, co stanowi grzech Drzewa Poznania. Wtedy wąż powstał i pociągnął się za Adamem i jego żoną. I przylgnęła do nich jego nieczystość, i stali się śmiertelni. I przez wszystkie pokolenia, które przyszły po nim, aż do chwili, gdy Israel stanął u góry Synaj, nie została usunięta jego nieczystość ze świata.

[1] Zob. „Wprowadzenie do nauki Kabały”, p. 67.
[2] Tora, Bemidbar (Księga Liczb) 21:18. „Studnia, wykopana przez książąt, wykopana przez dostojników ludu berłem, ich laskami.”
[3] Zob. dalej, p. 281.
[4] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów) 42:8. „W ciągu dnia Pan okazuje mi swoją łaskę, a nocą Jego pieśń jest ze mną – modlitwa do Boga mojego życia.”
[5] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju) 37:2. „Oto dzieje Jakuba. Józef, mając siedemnaście lat, pasł trzodę z braćmi swymi, będąc jeszcze chłopcem, z synami Bilhy i z synami Zilpy, żon ojca swego. I donosił Józef ojcu ich o ich złym postępowaniu.”
[6] Zob. wyżej, p. 14, od słów: „I powiedziano, że światło…”
[7] Zob. Zohar, rozdział Bereszit, część 1, p. 90.
[8] Zob. wyżej, p. 272.
[9] Zob. wyżej, p. 67, od słów „Wyjaśnienie powiedzianego…”
[10] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza) 11:15. „I wysuszy Wiekuisty odnógę morza Micraimu i żarem Swego wichru podniesie Swoją rękę przeciw rzece; rozbije ją na siedem potoków, po czym przeprowadzi przez nią w sandałach.”
[11] Zob. „Wprowadzenie do nauki Kabały”, p. 30–42.
[12] Zob. p. 270, od słów: „Wiadomo, że wyższy…”
[13] Zob. wyżej, na początku tego artykułu, p. 269.
[14] Zob. Zohar, rozdział Bereszit, część 1, p. 3, od słów: „W atrybucie sądu…”
[15] Zob. „Hakdama Zohar”, artykuł „Dwie kropki”, p. 122.
[16] Zob. „Hakdama Zohar”, p. 123.
[17] Zob. komentarz „Panim Meirot uMasbirot” do księgi „Drzewo Życia”, p. 20.
[18] Zob. p. 284.

, , , , , 02 Bereszit B, Zohar