Każde zrozumienie (uświadomienie umysłu) ma dwie części składowe.

• Pierwsza – jest to pojęcie materii, czyli przyroda ciał w istniejącej rzeczywistości.
• Druga – jest to pojęcie formy, wyabstrahowanej od ciał, czyli formy samego rozumu i pojmowania.

Pierwsza składowa przedstawia sobą poznanie materii, która jest do zbadania i nazywa się fizyką. A druga składowa przedstawia sobą poznanie formy, która jest do zbadania i nazywa się teorią logiki.

Poznanie materii dzieli się na cztery części

W poznaniu materii czasami można ograniczyć się badaniem tego, co znajduje się ponad przyrodą i nazywa się nauką o tym, co znajduje się poza granicami przyrody. Zgodnie z wiadomym dla wysokiego rozumu, w tym wydzielone są cztery części:

1. Poznanie materii odnoszącej się do części, która nazywa się nauką o przyrodzie i nosi empiryczny charakter.
2. Poznanie materii odnoszącej się do części, która nazywa się nauką o przyrodzie i przedstawia sobą naukę o tym, co znajduje się poza granicami przyrody.
3. Poznanie materii odnoszącej się do części, która nazywa się pierwotną, i ma charakter empiryczny i praktyczny.
4. Poznanie materii odnoszącej się do części nazywanej pierwotną i przedstawiającą sobą naukę o tym, co znajduje się poza granicami przyrody.

Poznanie formy

Poznanie formy przedstawia sobą poznanie Stwórcy. A poznanie materii przedstawia sobą poznanie poziomów, które nazywane są światami i parcufim, i zawsze nosi to empiryczny charakter.

Wyższa zasada: Jeden, Pojedynczy, Jedyny

Jeden: samo z siebie wynika, że Stwórca jest Jeden. On włącza w siebie całą realność i wszystkie czasy: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – gdyż nie może być dającego to, czego nie ma w nim samym. I jeżeliby cała rzeczywistość i istnienie rzeczywistości nie były włączone w Niego, więc nie mogłyby wychodzić z Niego. A to jest jasne i zrozumiałe dla każdego badacza, bez względu na zepsucie, które znajdujemy w istnieniu rzeczywistości. I wiedz, że jest to badanie, które kabaliści nazwali „jeden”. Początek temu badaniu dał Abraham. On doszedł do wniosku (jest to wyjaśnione w księdze Sefer Jecira, i dlatego ma odniesienie do Abrahama), że nie istnieją dwie władze – władza dobra i władza zła, a wszystko jest sterowane wyłącznie jednym dobrem.

Pojedynczy: wskazuje na to, że pozostają w jedności ze Stwórcą, nawet jeżeli odczuwają siebie źle, i ten stan nie zmienia się podczas wszystkich rodzajów relacji Stwórcy ze swoimi stworzeniami.

Na przykład, pacjent przychodzi do lekarza, żeby ten wyciągnął jemu drzazgę. I kiedy lekarz czyni to, sprawia pacjentowi ból, lecz to nie oznacza, że on zmienił się i teraz działa w imię zła. Jak i wcześniej lekarz z pacjentem miał dobre relacje, takie same one i pozostały, nawet podczas bolesnego zabiegu. Ten stan nazywa się „pojedynczy”.

Jedyny: wskazuje na to, że istota Jego relacji ze stworzeniami jako Stwórcy jest niczym więcej, niż otwarciem tego swojego pojedynczego stanu, gdyż w Nim jest odbita cała dobroć i cała mądrość, i połączenie.

Poznanie materii – empiryczne

Poznanie materii – jest to poznanie wzajemnych relacji w całej istocie rzeczywistości, form jej istnienia i kolejności zejścia, od Pierwotnego zamysłu do tego świata, jak z góry w dół, tak i z dołu do góry. I główna zasada poznawania tego – jest to poznanie przyczyny i odbywającego się skutku, gdyż daje to pełny obraz całej nauki, podobnie do tego, jak to odbywa się w rzeczywistych naukach i biologii.

Poznanie wykorzystywania

Przyroda tych poziomów jest taka, że podczas osiągnięcia ich, osiągający odczuwa niezwykłą dobroć i z niczym nieporównywalne nasłodzenie. Odbywa się to na skutek wejścia jego w życzenie Stwórcy. A Stwórca steruje światem nie inaczej, jak za pomocą dwóch zrównoważonych sił, przyciągając nasłodzenie podczas działania, dokonywanie których wymusza to nasłodzenie. A jeżeli On nie życzy sobie, aby coś było dokonane, więc oddaje to cierpieniom, które stworzenie odczuwa przy dokonaniu działań, i dlatego zaprzestaje ich. I to prawo całkowicie przestrzegane jest we wszystkim, co żywe. I w rodzie ludzkim odpowiadając swojemu przeznaczeniu. I dlatego Jego sterowanie komplikuje się, zmieniając się co godzinę i co minutę. Czasami to prawo odchodzi i zamiast niego działa prawo, zgodnie z którym przyzwyczajenie staje się drugą naturą.

Przyroda poziomów

Przyroda poziomów dla poznającego jest taka sama, jak przyroda wszystkiego żywego. Innymi słowy, prawo otrzymywania wynagrodzenia i kary dotrzymywane bezwzględnie, i nie może być naruszone. I nawet przyzwyczajenie nie może go zmienić.

Dwie części w badaniu materii

W badaniu materii rozróżniane są dwie części: pierwsza – rzeczywistość, druga – jej istnienie, ilość i jakość, dająca możliwość istnienia poziomom, i metody ich poznania: kim i za pomocą czego.

Zgodnie z tym odczuwają wielkie cierpienie w stanach pomiędzy poziomami, tak, że poznający cierpi uderzając o nie. A uczyniono i rozmieszczono to tak dlatego, żeby on nie pozostawał na nich, jak odbywa się to u zwykłych zwierząt. Jednak czasami zdarza się, że poznający powraca z powrotem przypominając sobie te nasłodzenia, które się tam znajdowały.

Klipa: nie ma powrotu w duchowe

Lecz kiedy powracają z powrotem, jest to już inny poziom, który w stosunku do pierwszego poziomu nazywany jest egoistycznym (klipa).

Dwie części w poznaniu wykorzystywania

W poznaniu wykorzystywania istnieją dwie części:

• pierwsza – duchowe,
• druga – klipa.

Czasami z powodu jakiejś niezbędności kabaliści powracają tam, gdzie znajdują się wielkie nasłodzenia, żeby dokonać konkretnego działania. Jednak świadomie i w sposób zaplanowany wychodzą stąd i powracają na swoje miejsce, a powrót jest duchowym działaniem. Jednak w wielu wypadkach powracają tam wyłącznie przestraszeni i mający małe życzenie, którzy próbują uniknąć wielkiego cierpienia, które napotykają na swojej drodze pomiędzy poziomami. Oni hamują tam, gdyż nie mogą wznieść się na wysokość pożądanego poziomu.

Metoda oddziaływania poprzez imiona

Metoda oddziaływania poprzez imiona – jest to przyciągnięcie wielkiego nasłodzenia, kiedy ta wewnętrzna siła może być przedłużona i w jego przyjacielu, który jest natchniony tym, i w ten sposób może wyleczyć go lub podporządkować swojemu życzeniu.

Wykorzystanie kabały w pragmatycznych celach

Krzywda od każdego nadmiaru

To, czego życzy sobie Stwórca, pobudza stworzenie do działania światłem nasłodzenia, które jest zawarte w pożądanym. A przed czynieniem tego, co nie jest pożądane przez Stwórcę, zapobiega światło cierpienia, które jest zawarte w niepożądanym. I jest krzywda w każdym nadmiarze. „Powiększający majątek, powiększa kłopoty”. I dlatego istnieje granica w każdym życzeniu Stwórcy, który pragnie wypełnienia wielu działań przy wspinaczce po poziomach rozwoju. I jeżeliby nie istniała granica każdego nasłodzenia, to stworzenie zostałoby uwiązane w dokonywaniu jednego działania w ciągu całego swojego życia i nie wznosłoby się wyżej. I dlatego Wyższe Sterowanie ograniczyło to cierpieniem, będącym wynikiem każdego nadmiernego nasłodzenia.

Wynagrodzenie na zwierzęcym i na ludzkim poziomie

Jest bliskie nasłodzenie, w którym nie ma pojęcia „nadziei”, gdyż będzie ono osiągnięte w najbliższym czasie, i jest, chociaż dalekie, lecz oczekiwane nasłodzenie, które spodziewają się osiągnąć później. Pierwsze nazywa się „wynagrodzeniem odczuwalnym”, a drugie „wynagrodzeniem w rozumie”. Pierwsze jest odpowiednie dla każdego zwierzęcia, otrzymanie jego jest gwarantowane i zabezpieczone przed niepowodzeniem. Drugie przydatne wyłącznie dla człowieka zajmującego się badaniem i narażone na porażkę. Przecież ponieważ wynagrodzenie następuje później, ono staje się podatne na oddziaływanie przeszkód, które mogą przeszkodzić w jego otrzymaniu.

Siła – jest to zapłata „siłą motywacji”

„Wynagrodzenie w rozumie” i „wynagrodzenie odczuwalne”, które przedstawia sobą wynagrodzenie na ludzkim poziomie i wynagrodzenie na zwierzęcym poziomie – są to dwie siły Wyższego Sterowania, za pośrednictwem których wszystko, co żywe, wykonuje tę rolę, która jest nałożona na nich poprzez Wyższe Sterowanie.

Prawdziwe kryterium uczonych

Jednak i cała ludzkość dzieli się na wiele poziomów, ponieważ mierzy się w poczuciu rozwoju każdego człowieka, w tej mierze, w której on odrywa się od zwierzęcego świata i zbliża się do poziomu człowiek. Człowiek nierozwinięty nie jest w stanie oczekiwać na wynagrodzenie przez długi czas. On wybiera taką pracę, która jest opłacana natychmiast, nawet jeżeli zapłata będzie mniejsza. Człowiek bardziej rozwinięty może powstrzymać siebie i wybrać pracę, zapłata za którą jest wyższa, lecz przychodzi o wiele później. Prawdziwe kryterium uczonych zależy od poziomu rozwoju pragmatyzmu w każdym, i ten, kto może oddalić moment otrzymywania wynagrodzenia, może otrzymać wyższą zapłatę.

Co to jest rozwój

Zgodnie z tym można zobaczyć jak wielu jest tych, którzy ukończyli swoją edukację, i mogąc otrzymać zadowolenie i godne wynagrodzenie za swoją pracę, pozostawiają naukę, wychodzą na rynek i sprzedają swoją wiedzę dla tłumu, otrzymując wynagrodzenie. Lecz są jednostki, które mogą powstrzymać się i kontynuować naukę, każdy odpowiednio do swoich zdolności, ponieważ chcą otrzymać większe wynagrodzenie, na przykład stać się wielkimi i zarządzającymi swoim losem. I rzecz jasna, że po jakimś czasie ich przyjaciele mocno zazdroszczą im.

Siła celu    

Kryterium rozwoju pokolenia jest siłą powstrzymania się, która pozwala oddalić moment otrzymania wynagrodzenia i wybrać wyższą opłatę. W takich pokoleniach powiększyli się twórcy i posiadający wysokie osiągnięcia. W naszym pokoleniu istnieje największa liczba posiadających właściwości podobnego rodzaju, pracowitość których jest nieskończona, dlatego że ich odczucia w największym poziomie rozwinięte w stronę powstrzymania się, jak w wydłużeniu pracy, tak i według siły wydajności.

Zawracająca siła lub siła motywacji

Nic żywego nie dokonuje żadnego ruchu, który nie byłby ukierunkowany na otrzymanie wynagrodzenia. Ta poruszająca siła nazywa się siłą celu, a poziomy rozróżniane wyłącznie odczuciem wynagrodzenia, czyli poziomem rozwoju. Ten, kto bardziej jest rozwinięty – bardziej wrażliwy, i dlatego siła celu obecna w nim w największej mierze, tak, że on może maksymalnie powiększyć swoje wysiłki.

I drugie, jak było już powiedziane wyżej, jest to siła oczekiwania – czasu otrzymania wynagrodzenia. Siłę motywacji określa się poprzez dwa parametry. Pierwsze – odczucie wielkości celu. To odczucie określa wielkość opłaty, przy czym bardziej wrażliwy otrzymuje wyższe wynagrodzenie i większą motywację. Jak również siłę oczekiwania przez długi czas, kiedy dla otrzymania wyższej zapłaty jest potrzebne rozwinięte ciało, które posiada odczucie oddalenia. I cały cykliczny rozwój ludzkości nie przedstawia sobą nic innego, jak te dwa wspomniane odczucia: odczucie wielkości celu i odczucie oddalenia, za pomocą których zwiększa się poziom nauki, po poziomach wznosząc się do najwyższego punktu.

Pragmatyczne wykorzystywanie nauki kabała

Wspomniane uczucia panują głównie nad poznającymi, dla których nasłodzenie od każdego poziomu jest ogromne i dlatego wynagrodzenie zawsze jest obok.

Siła nasłodzenia i siła rozumu

Oprócz tego, rozróżniana jest jeszcze wewnętrzna siła, i wiedza, co przedstawia sobą jedno i to samo. Jednak w stosunku do otrzymującego, który składa się z ciała i mózgu, one odczuwane jako dwie siły: w ciele – spokój ducha, w mózgu – wielki rozum. I ciało powinno poskromić swojego ducha, kiedy wznosi się dla otrzymywania wiedzy.

Istota ukrytego i jego części

W naszych czasach jest wielu oczytanych, którzy przykładają wysiłki, żeby nadać swoim zajęciom kabałą rodzaj eksperymentalnego naukowego badania, i wiele jest myśli poświęconych temu tematowi. Lecz oni jeszcze nie znaleźli dla tego jakiejkolwiek godnej naukowej osnowy, na której można by było oprzeć się, i której warto by było udzielić uwagę. I to dlatego, że brakuje im wiedzy o źródle tych tajemnic, osiągnąć które ludzki rozum nie jest w stanie.

Problem jest w niewiedzy mas, niezdolnych chociaż odrobinę rozeznać się w podobnych rzeczach. Oni łączą razem różne rodzaje ukrytego.

W nauce kabały są trzy części, przedstawiające sobą:

1. poznanie materii,
2. poznanie formy,
3. poznanie wykorzystania.

W trzeciej części, nazywanej poznanie wykorzystania, zajmujący się kabałą, którzy odnoszą się do niej pragmatycznie, dokonują działań, niezgodnie z przyrodą, kiedy oni powracają z powrotem, na te pierwsze poziomy, gdzie znajduje się wiele nasłodzeń, czym znacznie powiększają energię. Podobnie można obserwować u prymitywnych ludzi, kiedy posiadający silne życzenie panuje nad tym, czyje życzenie słabsze niż u niego, i zmusza go działać zgodnie jego życzeniem. I ten, nie myśląc i nie rozumując, wbrew swojej wygodzie podporządkowuje się wszystkiemu, co chce posiadacz silnego życzenia.

W ten sam sposób i poznający, kiedy przykładają wysiłki dla poznania poziomów dających ogromną energię i wewnętrzną siłę, mogą w określonym poziomie wpłynąć na swoich przyjaciół. Przecież przyroda duchowego jest podobna do przyrody ryb w morzu, kiedy większy pochłania mniejszego, jeżeli jest skupiony na nim. I tu działa wyłącznie myśl. Dokładnie mówiąc nie myśl, a życzenie i wewnętrzna siła, ponieważ myśl nie może doprowadzić do ruchu nawet samego myślącego, i w jaki sposób ona może pobudzić do działania jego przyjaciela? Jednak życzenie nabyć obraz myśli posiadającego silne życzenie oddziałuje na tego, czyje życzenie jest mniejsze w porównaniu do jego. Psycholodzy nazywają to „siłą myśli”, lecz jest to błąd, gdyż jest to życzenie, a nie myśl.

Ta działająca siła jest tak wielka, że zdolna urodzić w przyjacielu obrazy tak jaskrawe, jakby sam rysował je w swoim mózgu. I z punktu widzenia kontroli, one nieporównywalnie większe, od obrazu tworzonego poprzez niego samego. Przecież do swojego wyobrażenia on odnosi się krytycznie, i jeżeli odrzuca je, to ono słabnie i zupełnie nie może funkcjonować. Wtedy jak przy otrzymaniu wrażenia od przyjaciela on znajduje się w stanie zawieszenia i jego urządzenie, które nazywa się mózgiem, absolutnie przestaje działać. W tym przypadku nigdy u niego nie ma krytycznego stosunku i ten wyobrażany obraz, który on otrzymał od przyjaciela, działa w nim poza jakąkolwiek krytyką, tak jakby to było dawno temu i całkowicie uzgodnione, podobnie do rodzaju starożytnej wiedzy.

Oprócz tego, on może tak wchłonąć w siebie wewnętrzną siłę przyjaciela tak, że w jakiejś mierze odczuje to, co odczuwa tamten, nawet obrazy, zapisane w jego pamięci, może wejść z nimi w kontakt, wyróżnić z nich pożądane i opowiedzieć o tym przyjacielowi. I zaprzecza istnieniu Wyższych sił, ponieważ, pomimo tego, że otrzymują oni wyłącznie zgniliznę, jednak pozostając z nią i ciągle wykorzystując to, powiększają niezbędną im energię bardziej, niż przy pomocy prawdziwych kabalistów.

Trzy składowe ukrycia nauki

Są trzy składowe ukrycia nauki kabała:

1. pierwsza – nie ma niezbędności,
2. druga – niemożliwość,
3. trzecia – do ukrycia zobowiązuje szacunek do Stwórcy.

I obejrzyjmy każdą z nich.

Pierwsza składowa – nie ma niezbędności

Rzecz jasna, ta część nie ma na celu żadnej wady. Mówi się wyłącznie o czystości wiedzy, ponieważ byle jaki stosunek niszczy bardziej, niż sami niszczyciele. Wszyscy istniejący w świecie puści ludzie – są to ludzie z nieostrożnym stosunkiem. Innymi słowy, oni rozproszeni zwracają uwagę na rzeczy, w których nie ma niezbędności, i opowiadają to, czego nie potrzeba mówić. I dlatego nie przyjmuje się człowieka na ucznia, dopóki nie przysięgnie, iż oddali się od takiego rodzaju niszczycieli – dopóki nie osiągnie odpowiedniego naprawienia.

Druga składowa – niemożliwe

W tej części przysięga, rzecz jasna, nie jest wymagana. Jednak, ponieważ otwarcia można dokonać mową błędów i przy tym dobrze wyglądać w oczach mas, więc tu również potrzebna przysięga – odpowiednie naprawienie.

Trzecia składowa – do ukrycia zobowiązuje szacunek do Stwórcy

Ta część najbardziej ukryta i wielu padło tu. I wiedz, że wszyscy czarodzieje, którzy kiedykolwiek istnieli w świecie i wszyscy prorocy, wyniknęli wyłącznie z podobnego rodzaju otwarć. I uczniowie, którzy nie odpowiadali tym żądaniom, poszli po mylnej drodze i rozpoczęli uczyć wszystkich, kto wpadł im w ręce, nie sprawdzając, czy przydatni oni, czy nie. W ten sposób zaczęli naukę kabała wykorzystywać dla osiągnięcia ludzkich celów – zadowolenia i osiągnięcia władzy. I zbluźnili ją handlując nią na rynku, co nazywa się pragmatyczną kabałą.