Kiedy w Stwórcy pojawił się zamiar stworzyć i objawił On ku temu Swoją wolę, to rozprzestrzeniło się światło, a następnie cofnęło, pozostawiając pustą przestrzeń. Ten proces zniknięcia światła określa się w kabale nazwą skrócenie (cimcum).

Rozróżniamy dwa rodzaje skrócenia – pierwsze skrócenie (cimcum alef) oraz drugie skrócenie (cimcum bet).

Pierwsze skrócenie to zniknięcie światła z ostatniego stadium życzenia, z malchut, która jest samym sednem życzenia. W wyniku tego światło chochma opuszcza się tylko w cztery stadia – keter, chochma, bina i zeir anpin. Cimcum alef w stworzeniu odnosi się do powstrzymania przed otrzymywaniem ze względu na siebie światła życia z powodu wstydu (busza).

Drugie skrócenie to zniknięcie światła również z trzeciego stadium (zeir anpin). W tym stanie stworzenie nie odczuwa światła chochma, a jedynie światło chasadim. Or chasadim jest światłem miłosierdzia, więc w stworzeniu ten stan objawia się pragnieniem jedynie do oddawania, bez żadnego otrzymywania dla siebie.

W wyniku cimcum alef powstało miejsce, które jest puste od światła i wymaga napełnienia. Aby to było możliwe, najpierw należy wyeliminować odczucie wstydu od bycia otrzymującym. Proces dojścia do tego stanu określamy nazwą „naprawienie” stworzenia. Jednym z jego etapów jest cimcum bet, które umożliwiło powstanie świata Acilut, „świata naprawienia”.