Teksty kabalistyczne opisują duchowe zjawiska i procesy językiem gałęzi. Niestety z biegiem czasu nasze słownictwo bardzo zubożało. Wiele nazw zostało zapomnianych, część słów prawie całkowicie straciło swoje pierwotne znaczenie. Dlatego dla utrzymania jasności przekazu stworzyliśmy kabalistyczny słownik pojęć, w którym znajdziecie listę wyrazów wraz ze znaczeniem w jakim użyte były w publikowanych na naszej stronie materiałach. Słownik ten będziemy systematycznie uzupełniać na miarę waszych potrzeb, które możecie nam zgłaszać mailowo.

Podstawowe pojęcia

Stwórca: ten, który stworzył stworzenie (kli), coś czego przed tym nie było (w ogólnym znaczeniu).

Światło (or): oddziaływanie Stwórcy na stworzenia, które jest odczuwalne jako nasłodzenie.

Życzenie (kli): stworzenie, forma odczuwająca oddziaływanie światła.

Rozprzestrzenienie (itpasztut): światło, które wychodzi z istoty Stwórcy i wchodzi w stworzenie, nazywa się „rozprzestrzenienie” światła.

Nasłodzenie: odczucie duchowego zadowolenia w kli z powodu oddziaływania światła Stwórcy na stworzenie.

Skrócenie (cimcum): powstrzymanie się od przyjęcia światła i nasłodzenia bezpośrednio w życzenie, mimo wielkiego pragnienia do jego otrzymania.

Ciemność (choszech): stan, w którym stworzenie nie odczuwa światła Stwórcy.

Pamięć (reszimo): pamięć o tym, jak światło znajdowało się w życzeniu, co jest podstawą do powstania awijutu i jego ponownego przyciągnięcia.

Awijut: siła z jaką życzenie przyciąga światło (od zera do czterech).

Zlanie się (dwekut): jedność, podobieństwo właściwości, które zbliża duchowe obiekty, zlewa je jeden z drugim.

Naprawienie (tikun): Proces, przez który przechodzi stworzenie, aby nauczyć się przyjąć i utrzymać światło Stwórcy.

Rodzaje świateł

Or elion: pełne światło Stwórcy zawierające wszystkie właściwości.

Or hochma: światło wychodzące z istoty Stwórcy, które w całości napełnia życzenie; światło mądrości; światło życia.

Or hasadim: światło pojawiające się w stworzeniu, kiedy upodabnia się ono właściwościami do Stwórcy, staje się podobnym do Niego; światło miłosierdzia.

Or jaszar: światło, które opuszcza się do życzenia; światło proste.

Or pnimi: światło, które weszło w kli; światło wewnętrzne.

Or hozer: światło objawiające się w wyniku zamiaru sprawić zadowolenie Stwórcy; światło odbite.

Or makif: światło otaczające stworzenie, które nie może być przyjęte z powodu niegotowości kli, braku naprawienia

Budowa parcufa

Parcuf: duchowe ciało składające się z rosz, toch i sof.

Rosz: najbardziej subtelna część parcufa, w której zachodzą procesy decyzyjne odnośnie ilości przyciągniętego i odbitego światła – ustawienie zamiaru.

Toch: miejsce, życzenie, w które wchodzi światło or pnimi, co jest odczuwalne jako nasłodzenie.

Sof: życzenie, w które stworzenie decyduje się nie przyciągać światła z powodu braku naprawienia.

Sijum: dolna granica sof, koniec, ukończenie.

Guf: miejsce, życzenie, w które światło potencjalnie może wejść; toch i sof.

Masach: siła, która powstrzymuje światło przed wejściem w kli; siła odbijająca światło (or hozer) z powrotem do Stwórcy.

Pe: miejsce, w którym zachodzi oddziaływanie or jaszar z masachem.

Rodzaje sfirot

Sfirot: różne rodzaje właściwości or elion odbierane przez życzenie; wynik prawidłowego połączenia światła i kli; w kabale rozróżnia się 5 lub 10 sfirot, właściwości światła objawiających się w życzeniu.

Keter: pierwsza sfira reprezentująca właściwość najbardziej podobną do Stwórcy; korona.

Hochma: druga sfira, niższa od keter, reprezentująca właściwość mądrości.

Bina: trzecia sfira, reprezentująca właściwość podobieństwa do Stwórcy.

Zeir anpin (Z’A): czwarta sfira, reprezentująca właściwość dającego (męskiego) początku w stworzeniu; dzieli się na sześć sfirot: hesed, gwura, tiferet, necach, hod, jesod.

Malchut: piąta (dziesiąta) sfira reprezentująca właściwość otrzymującego (żeńskiego) początku w stworzeniu; faktyczne, ukończone stworzenie.

Pojęcia czasu i przestrzeni

Dzień, miesiąc, rok, przed tym, po tym: W duchowym świecie nie istnieje czas. Możemy mówić tylko przyczynie i skutku, kiedy coś było przyczyną powstania czegoś innego. Przyczynę oznacza się słowem „przed tym”, a skutek słowami „po tym”. Oznaczenia czasu zaś odnoszą się do ilości kolejnych kroków na drodze przyczyny i skutku, czyli na przykład poziomu duchowego wzrostu lub ilości światła.

Góra i dół: „góra”, wyżej odnosi się do bardziej subtelnego poziomu, bliższego do Stwórcy, a „dół” do niższego, grubszego poziomu, bardziej oddalonego od Stwórcy.

Prawy i lewy: Niższy poziom wznosi się czasami na poziom, który jest równy wyższemu poziomowi, kiedy to wyższy go potrzebuje, żeby dopełnić siebie, i wówczas niższy poziom nazywa się lewy, a wyższy prawy.

Ruch: każda zmiana właściwości nazywa się ruchem w duchowym.